پیشینه مثبت جیوگی، برنامه گره بود.
بحث معماری و مهد کودک، دو موضوع اون سالهای گره، تا امروز روز هم تو ذهنم میچرخه و مرور میشه
سبک جیوگی ولی فرق داشت. بخشهای بسیار متنوع تری داره اما برای من، تاثیر بشدت کمتری نسبت به گره
اما چرا؟
جیوگی، قراره فرهنگساز باشه. مباحث و مصادیقی که ذیل عنوان فرهنگ میان، بسیار گسترده اند.
اما قراره همه ی اونها مورد بررسی قرار بگیرن؟ مسلما خیر. و بهترین روش اولویت بندی و انتخاب مهم ترین هاست
از نظر من، مشکل اساسی جیوگی، سرعت بسیار بالای اون بود.موضوعات مختلف رو در مدت زمان محدود، اون هم در بخشهای متنوع، نمیشه به خوبی "پرداخت" کرد.
جیوگی برای من حکم فست فود داشت؛ سریع، جهت رفع گرسنگی و عبور...
1. مدت زمان محدود 30 دقیقه ای، حتی گاها کمتر، واقعا بستر مناسبی برای طرح مباحثی به این گستردگی و مهمی نبود.
2. بخشهای متنوع باعث سردرگمی مخاطب میشه. تا میایی به فضای قبلی عادت کنی و حرفها رو مزه مزه کنی و تو ذهنت جاشون بدی، وارد فضای بعدی شده و نیمی از مباحث بخش جدید گذشته بود.
این از اصول تدوین مناسبه. هروقت مطلب سنگین و حرفهای مهمی زده میشه، یه استراحت کوتاه مدتی باید به مخاطب داده بشه تا مطالب رو تو ذهنش تجزیه تحلیل کنه که مدت زمان محدود جیوگی این فرصتو بهش نمیداد.
3. برش حرفها از جای نامناسب در گفتگوها! حالا توسط خود گروه یا پخش تلویزیون انجام شد، نمیدونم ولی چیزی که من مخاطب میدیدم،صحبتهای ناقص و برش های نابجا بود.
خودم رو گذاشتم جای تیم جیوگی.
حرفی برای زدن ، برای روشن کردن موتور محرک قشر متفکر جامعه دارم
اعلام حضور میکنم در رسانه ملی
اما تایمی که دراختیار من قرار میدن، بسیار کوتاه و نامناسبه
اگر کار ما فرهنگسازیه، باید براش وقت بذاریم.
جیوگی به جای پرداخت و باز کردن بیشتر مباحث مطرح شده، گذری عبور میکرد.
هنوز سیرنشده، غذا رو از دهنمون میگرفت و میگفت خودتون بدویین دنبال بقیه اش
در صورتی که هنوز طعم غذا تو ذهن من تثبیت نشده بود که اصلا بخوام ببینم ارزش بلند شدن و پیدا کردنشو داره یا نه
کاش به جای فشردگی وکمیت، کیفیت اهمیت میداشت
جرقه ی ایجاد برنامه جیوگی عالی ، اما پرداخت ها بشدت ضعیف
همونطور که قرار نیست صد تا کتاب خوند،اما وقتی یک کتاب ارزشمند داری، ارزش داره با دقت و تمرکز بالا، صدبار بخونیش
با وجود مردمی بودن و از دل جامعه برومدن، هنوز جیوگی تا انتخاب برنامه برتر تلویزیونی فاصله ها داره...